دیواره مثانه شامل شبکه انبوهی از فیبرهای عضلانی صاف می باشد که از افزایش ناگهانی فشار مثانه که منجر به انقباض و نشت ادرار از مثانه قبل از پرشدن کامل آن می شود جلوگیری می کند و حدود ۵۰۰ سی سی ادرار را در خود جای می دهد. مجرای پیشابراه که بعنوان محل خروجی برای مثانه محسوب می شود شامل دو لایه عضله صاف و یک ناحیه تنگ شده عضلانی است که تحت کنترل ارادی می باشد و بعنوان اسفنکتر خارجی عمل می کند. هنگامی که حجم ادرار در مثانه به C° ۲۵۰ تا ۳۰۰ می رسد، گیرنده های کششی دیواره مثانه فعال می شوند و پیام را در امتداد اعصاب محیطی به طناب نخاعی و مغز می فرستند. مرکز کنترل دفع ادرار در کورتکس مغز، پیامها را تفسیر کرده و اطلاعات را از طریق طناب نخاعی و اعصاب محیطی به مثانه می فرستد. در صورت تمایل شخص به ادرار کردن، عضله کف لگن پایین می آید، گردن مثانه باز می شود و با انقباض مثانه ادرار خارج می گردد. سپس با بسته شدن گردن مثانه ، کف لگن تونیسیته طبیعی خود را بدست می آورد هنگامی که شخص مایل به ادرار کردن نباشد به دلیل فعالیت بیش از حد عصب ناحیه شرمگاهی و عضله مخطط ، مجرای پیشابراه بسته شده و حتی با وجود بالا بودن فشار مثانه ، پیامهای جلوگیری کننده از کورتکس مغز فرستاده می شود.