از هزاران سال پیش بیماری و مرگ بعنوان وقایع عادی زندگی که ناشی از سرنوشت غم انگیز بشری است پذیرفته شده ، بدون آنکه علل اساسی آن مشخص  باشد. امروزه چنین حالت تسلیم آمیزی غیرقابل قبول می نماید. می دانیم که بیماری و مرگ به میزان زیادی ناشی از نارسائیهایی است که در ساختار بهداشتی - اجتماعی جوامع کنونی مطرح است. در این میان اثر عوامل آموزشی و اجتماعی بر حمایتهای بهداشتی امری بدیهی و مسلم است و آثار آنها هم غالبا با یکدیگر آمیخته است، چرا که جهل هم به همان میزان مرگ آفرین است که فقر.